Στις μέρες μας, έχουμε παρατηρήσει ότι ο Κύπριος ποδοσφαιριστής, όσο περνάει ο χρόνος, χάνεται από τα κυπριακά γήπεδα, ενώ οι ξένοι γίνονται όλο και περισσότεροι. Σύμφωνα με το Transfermarkt, το κυπριακό πρωτάθλημα έχει 14 ομάδες και 439 ποδοσφαιριστές, εκ των οποίων οι 268 είναι ξένοι, σε ποσοστό 61%, και το υπόλοιπο 39% είναι Κύπριοι (171 συνολικά). Αν συνεχίσουν έτσι τα πράγματα και με το ποδόσφαιρο να εξελίσσεται ραγδαία, οι Κύπριοι ποδοσφαιριστές θα είναι είδος προς εξαφάνιση.
Αυτό έρχεται να μας το επιβεβαιώσει ένας εν ενεργεία ποδοσφαιριστής που αγωνίζεται σε Α’ και Β’ κατηγορία, με τον οποίο είχαμε έναν εποικοδομητικό διάλογο, της ταυτότητας του οποίου θα παραμείνει άγνωστη για τους δικούς του λόγους. Ο καλός μας φίλος άνοιξε την καρδιά του και μας εκμυστηρεύτηκε τη δική του ποδοσφαιρική πορεία, καθώς και τα παράπονά του. Αναλυτικότερα, μας ανέφερε πως ήταν αρκετά δύσκολο στην εποχή όπου η ξενομανία ήταν στα ύψη να αναδειχθεί ένα νέο παιδί. Αγωνίστηκε σε αρκετές ομάδες, μερικές εκ των οποίων της Α’ κατηγορίας, όμως πάντοτε ήταν στο περιθώριο, γιατί προτιμούσαν τον ξένο από το δικό τους παιδί.
Με πίκρα μας είπε ότι έχει ακούσει πολλές φορές προέδρους των ομάδων στις οποίες αγωνιζόταν να αναφέρουν πως: «Έχουμε τους, να μην πληρώνουμε το πρόστιμο, ας τους να κάθονται, αφού και να μπουν, δεν θα αλλάξει κάτι». Λόγια τα οποία είχαν πυροδοτήσει πολλούς Κύπριους, όπως μας ανέφερε, γι’ αυτό αρκετοί από αυτούς κατηφόρησαν σε μικρότερες κατηγορίες.
Σε ερώτηση που του κάναμε αν μπορεί να αλλάξει κάτι σε αυτό, μας απάντησε ότι η μόνη λύση, κατά τη γνώμη του, είναι οι ομάδες να δώσουν περισσότερη σημασία στις ακαδημίες τους, αναπτύσσοντας τους ποδοσφαιρικά. Αυτό ήρθε να μας επιβεβαιώσει και ένας «μετρ», όπως τον αποκαλούν αρκετοί. Ο Μάριος Προδρόμου είναι ένας άνθρωπος του οποίου σκοπός είναι να αναπτύξει τη γρήγορη σκέψη και αντίληψη στον ποδοσφαιριστή, έτσι ώστε, όπως μας ανέφερε, οι ποδοσφαιριστές να είναι πολυθεσίτες και να μπορούν να «φωτογραφίσουν» την κάθε φάση, να έχουν αντίληψη για το οτιδήποτε συμβαίνει εντός αγωνιστικού χώρου.
Αυτό όμως λείπει, σύμφωνα πάντα με τα λεγόμενά του, αφού όπως είπε χαρακτηριστικά, ένας ψυχολόγος θεωρείται πολυτέλεια για τα κυπριακά δεδομένα και περιττός σε πολλές ακαδημίες. Ο κύριος Προδρόμου ανέφερε παράλληλα ότι σε όλα τα αθλήματα όπου το μυαλό χρήζει άμεσης λειτουργίας χρειάζεται ένας ψυχολόγος. Για παράδειγμα, στο σκάκι, ένας grandmaster πρέπει να ξέρει τις επόμενες 50 κινήσεις. Αυτό θα το πετύχει από έναν ποδοσφαιρικό ψυχολόγο, ο οποίος ξέρει να τον κάνει επιθετικό αλλά και ταυτόχρονα αμυντικό, δηλαδή υπομονετικό σε κάθε του κίνηση.
Τέλος, ο κύριος Προδρόμου μας ανέφερε ότι το κλειδί του ποδοσφαιριστή είναι η μνήμη του και κανείς δεν μπορεί να την καλλιεργήσει, μόνο να την επεξεργαστεί. Γι’ αυτό, συμπεραίνουμε ότι οι ακαδημίες θα πρέπει να έχουν όλες από έναν ποδοσφαιρικό ψυχολόγο και οι παίκτες να έχουν εντατικά προγράμματα ποδοσφαιρικής ψυχολογίας για να βοηθηθούν, έτσι ώστε να «φωτογραφίσουν» την προπόνησή τους και να την εφαρμόσουν στο παιχνίδι τους.