ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΟΥ ΑΡΕΣΤΗ
1ο έτος Δημοσιογραφίας με Δημόσιες Σχέσεις
Λένε, πως η ιστορία επαναλαμβάνεται και εμείς δεν κάνουμε τίποτα για να την σταματήσουμε. Η ανθρωπότητα, έχει δεχθεί πολλές καταστροφές από τους πολέμους και εκατομμύρια άνθρωποι πέθαναν στο όνομα της ελευθέριας, για να ζουν οι επόμενες γενιές ελεύθερες. Άραγε, άξιζαν αυτές όλες οι θυσίες; Είμαστε στα αλήθεια ελεύθεροι;
Σε μια εποχή που η ανθρωπότητα κινδυνεύει όσο δεν κινδύνευε ποτέ από μια έκρηξη ενός τρίτου παγκοσμίου πολέμου, κάθε λαός καλείτε να υπερασπιστεί τις αξίες και τα ιδανικά του. Εμείς ως Έλληνες – Κύπριοι καλούμαστε να υπερασπιστούμε την ταυτότητα μας σε μια εποχή προκλήσεων για τον λαό μας και να αντιμετωπίσουμε τις τουρκικές προκλήσεις.
Ο Κυπριακός λαός, είναι ένας λαός όπου άντεξε πολλούς κατακτητές στο πέρασμα των αιώνων αλλά δεν λύγισε, κατάφερε να νικήσει κάθε εχθρό που πέρασε από το νησί και προσπάθησε να μας εξοντώσει, είτε κάνοντας μας να ξεχάσουμε ποιοι είμαστε και ποια είναι η ιστορία μας, είτε σκοτώνοντας μας , εμείς καταφέραμε και νικήσαμε κάθε προσπάθεια εξόντωσης του λαού μας. Έτσι και σήμερα δεν θα αφήσουμε τον τουρκικό λαό να μας αφανίσει όσες προσπάθειες και αν κάνει.
Είναι αλήθεια, πως δεχόμαστε μια δεύτερη εισβολή και δεν κάνουμε τίποτα. Η Τουρκία έχει εισβάλει εδώ και μήνες στην κυπριακή ΑΟΖ και εμείς παραμένουμε ακόμη απαθείς βλέποντας τα γεγονότα από την ασφάλεια του καναπέ μας.
Πολλοί λένε ότι η Τουρκία είναι μια υπερδύναμη και εμείς ως ένας μικρός λαός δεν μπορούμε να την νικήσουμε. Βέβαια, δεν είπαμε να πάμε σε πόλεμο γιατί θα ήταν ανούσιος , ένας πόλεμος δεν έχει νικητές παρά μόνο χαμένους ,αφήνει στο πέρασμα του μόνο νεκρούς και κατεστραμμένη καμένη γη. Ένα πολύ καλό παράδειγμα πόλεμου που σχεδόν όλα τα κράτη βγήκαν χαμένα, ήταν ο Β’ παγκόσμιος πόλεμος, που παρόλο που οι συμμαχικές δυνάμεις νίκησαν τις δυνάμεις του άξονα, οι νεκροί ήταν εκατομμύρια, για την ακρίβεια πάνω από εβδομήντα εκατομμύρια συνολικά, και τα κράτη που συμμετείχαν σε αυτόν καταστραφήκαν ολοκληρωτικά.
Και καταλήγουμε στο συμπέρασμα, πως ένας τρόπος για να αντιμετωπίσουμε τις τούρκικες προκλήσεις είναι ο διάλογος. Τώρα θα μου πείτε, πόσο εφικτός μπορεί να είναι αυτός, απέναντι σε ένα λαό που θέλει να γίνεται μόνο το δικό του και μας μένει ως τελευταία λύση να στηριχτούμε στον ΟΗΕ. Αλλά πώς μπορούμε να στηριχτούμε σε έναν οργανισμό που τον κυβερνούν οι μεγάλες δυνάμεις, άσχετο που λένε πως υπάρχει ισότητα μεταξύ των κρατών που είναι μέλη, ο ισχυρός κάνει αυτό που θέλει και κακά τα ψέματα όσες καταγγελίες και αν κάνουμε στον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών όλοι είναι με το μέρος της Τουρκίας παρόλο που κανείς δεν το παραδέχεται.
Καλούμαστε λοιπόν ως λαός να σκεφτούμε τον κίνδυνο που έχουμε να αντιμετωπίσουμε. Να συλλογιστούμε και να ενωθούμε για το κοινό καλό, να βρούμε τους τρόπους αντιμετώπισής των προκλήσεων για να μπορούμε στο τέλος να ατενίζουμε με ασφάλεια το μέλλον.
