Ως άνθρωποι- άτομα του 21ου αιώνα όπου τα πάντα είναι πιθανά, τα άπαντα κατορθωτά, έχοντας όλες τις ανέσεις που χρειαζόμαστε, ακόμη και αυτές που δεν χρειαζόμαστε, με την τεχνολογία να ¨τρέχει¨ με ιλιγγιώδη ταχύτητα, πίσω από αυτή την ¨βελούδινη¨ πλευρά υπάρχει και η πλευρά του χάους. Ώντας Eυρωπαίοι μάλιστα πολίτες, έχοντας στη ζωή μας-στην καθημερινότητα μας τα πάραπανω και πάμπολλα άλλα όπως, την αίσθηση- την ανάγκη στο να μην μας λείπει τίποτα, να μην μπορούμε να ακούσουμε το όχι, να μην μπορούμε να αποδεχτούμε την άρνηση στις δικές μας επιθυμίες, πράγματα που φανερώνουν την πλέον απαράδεκτη και εγωιστική νοοτροπία που έχουμε υιοθετήσει, πάντα όμως με τα όσα έχω αναφέρει όπως ο καθένας μπορεί να τα μεταφράσει, και φυσικά πως τα λαμβάνει από την δική του δική του σκοπιά. Έχουμε όμως ποτέ διερωτηθεί το τι γίνεται στον υπόλοιπο κόσμo, σε άλλες κοινωνίες, σε άλλες χώρες, στον υπόλοιπο κόσμο, στην άλλη μεριά του πλανήτη; Είναι σ΄όλο τον κοσμο η κατάσταση που βιώνουμε η ίδια; Είναι άραγε παντού τόσο βολική και τόσο γενναιόδωρη η ζωή; Βλέποντας λίγο πάραπερα από το ¨εγώ¨ μας θυμόμαστε (επειδή σίγουρα το γνωρίζουμε απλά ποτέ δεν δίναμε την ανάλογη σημασία) στις χώρες της Αφρικής στις λεγόμενες ¨χώρες του τρίτου κόσμου¨ , υπάρχει πεινα αίσθημα όπου εμάς ούτε κατά διάνοια περνά από το μυαλό μας. Σύμφωνα με μελέτες και έρευνες που γίνονται κατά καιρούς λαμβάνουμε αρκετές τρομακτικές, και απάνθρωπες απαντήσεις και προτάσεις. Προτάσεις όπως, ένας άνθρωπος στον κόσμο στους οκτώ και ένα παιδί στα έξι υποφέρει από πείνα σήμερα, τρία εκατομμύρια παιδιά κάθε χρόνο χάνουν τη ζωή τους από αιτίες που σχετίζονται με τον υποσιτισμό, και το χειρότερο, λαοί αφημένοι στο έλεος και την αδιαφορία των πλουσίων και των μεγάλων του κόσμου.
Τα λεγόμενα ¨παιδιά του τρίτου κόσμου¨
Πάνω από 1.5 δισεκατομμύρια άνθρωποι, κυρίως στη Νότια Αμερική, στην Αφρική και στην Ασία, υποφέρουν από την πείνα. Δεν έχουν πόσιμο νερό. Δεν έχουν ούτε καν την υποτυπώδη, τη στοιχειώδη φροντίδα σε θέματα υγείας και παιδείας. Φτωχά παιδιά πηγαίνουν σε αποξηραμένους αγρούς και ψάχνουν να βρουν λίγα σπόρια που έτυχε να απομείνουν εκεί και έτσι να χορτάσουν την πείνα τους. Λείπουν απ’ αυτούς τα ρούχα τα παπούτσια και ότι άλλο είναι απαραίτητο για την καθημερινή τους ζωή. Τα μέσα μεταφοράς τραίνα, αεροπλάνα είναι άγνωστα σ’ αυτές τις χώρες. Δεν υπάρχουν νοσοκομεία, σχολεία κ.λ.π. Η παιδική θνησιμότητα είναι στα ύψη. Συγκεκριμένα, για παιδάκια κάτω του ενός έτους, η θνησιμότητα είναι τρομακτική: Κάθε 5 λεπτά πεθαίνει ένα παιδί, ή κάθε ημέρα πεθαίνουν γύρω στις 18 χιλιάδες παιδιά, ή κάθε χρόνο πεθαίνουν 6 εκατομμύρια παιδιά. Όλα αυτά όμως γιατί συμβαίνουν; Mία πολύ απλή εξήγηση είναι η πάρακατω. Τα χρήματα που διαθέτουν οι άλλες πολιτισμένες χώρες είναι λιγοστά και οι διάφορες οργανώσεις προσπαθούν με εράνους και άλλα μέσα να βοηθήσουν (γιατροί χωρίς σύνορα κ.ά.) έτσι ώστε να σώσουν μερικούς από το θάνατο, τις αρρώστιες και ότι άλλο τραγικό μαστίζει αυτούς τους ανθρώπους. Για σκεφτείτε ένα παιδάκι από αυτούς τους λαούς και ένα παιδάκι της Ευρώπης , της χώρας μας! Ποια η διαφορά;
Στην Αφρική δεν έχουν τα παιδιά παιχνίδια , δεν έχουν φαγητό, δεν έχουν ρούχα, δεν έχουν φάρμακα, δεν έχουν αυτά που είναι απαραίτητα στη πιο τρυφερή ηλικία της ζωής τους και όχι τα πλούτη που διακρίνουν τα παιδιά της χώρας μας. Ας σκεφτούμε ότι άλλοι λαοί δεν έχουν τέτοια προβλήματα.
Του Βαλεντίνου Παναγή
