Καθημερινά γίνονται πολλές καμπάνιες από αρμόδιους φορείς που ασχολούνται με κατοικίδια ζώα, οι φιλοζωικοί σύνδεσμοι αγωνίζονται για την περίθαλψη αλλά και την εύρεση ενός υγιούς σπιτιού, οι κτηνίατροι παροτρύνουν με κάθε τρόπο την υιοθεσία ενός αδέσποτου ζώου με αποτέλεσμα ολοένα και περισσότερο να παρατηρείται στις μέρες μας η τάση να υιοθετούνται αδέσποτα από το δρόμο ή τα αντίστοιχα κυνοκομεία, αντί να αγοράζονται από τα pet–shops ή διάφορα εκτροφεία.
Ένα ζώο που περιφέρεται στο δρόμο ακόμα και αν εκ πρώτης όψεως φαίνεται υγιές και καλοσυνάτο, δεν ξέρουμε τι προβλήματα μπορεί να έχει που να αφορούν είτε στην υγεία του είτε τον ψυχισμό του. Επειδή λοιπόν θα πρέπει να συμβιώσουμε με αυτο το ζώο, απαιτείται να τηρηθουν ορισμένοι κανόνες υγιεινής και να εξεταστούν πολλοί παράμετροι που αφορούν άλλα και εξασφαλίζουν μια ομαλή συνύπαρξη. Απαραίτητη κρίνεται η επίσκεψη στον κτηνίατρο αμέσως μόλις πάρουμε το αδέσποτο για να γίνει η καθιερωμένη κλινική εξέταση ( ακρόαση καρδιάς- πνευμόνων, οφθαλμοσκόπηση, ωτοσκόπηση, θερμοκρασία, μέτρηση βάρους ) προχωρώντας ταυτόχρονα σε αιματολογικές εξετάσεις για έλεγχο καλααζάρ και ερλιχίωσης. Πρόκειται για δυο πολύ σοβαρές και θανατηφόρες ασθένειες που μεταδίδονται στο σκύλο η πρώτη από το τσίμπημα μολυσμένης σκνίπας και η δεύτερη από μολυσμένο τσιμπούρι. Όταν διαγνωστούν όμως εγκαίρως από τον θεράποντα κτηνίατρο τότε είναι πιο εύκολα αντιμετωπίσιμες και σαφώς δεν θέτουν σε άμεσο κίνδυνο τη ζωή του κατοικίδιου. Ο αποπαρασιτισμός του ζώου είναι ενα δεύτερο ζήτημα, ιδιαίτερα σημαντικό, το οποίο συνιστάται σε δυο διαδικασίες. Θεραπεία και πρόληψη για τα ενδοπαρασιτα, τα οποία είναι εντερικά παράσιτα κ «κατοικούν» στο έντερο του ζώου καθώς επίσης αντιμετώπιση των εξωπαρασιτων, δηλαδή ψύλλους και τσιμπούρια. Και στις δυο κατηγορίες χορηγούνται τα κατάλληλα σκευάσματα τα οποία και συνεχίζει ο ιδιοκτήτης να εφαρμόζει εφ ορου ζωης στο κατοικιδιου του. Κριτήριο όταν κάποιος θέλει να υιοθετήσει ενα σκυλο ειτε απο το κυνοκομείο είτε απο το δρόμο ειναι και ο παραλληλισμός του χωρου διαβίωσης του ιδιοκτητη με το μέγεθος του σκύλου. Καλο θα ηταν στη ζωη όντος του διαμερίσματος να προτιμήσουμε μικρόσωμους εκπροσώπους, σε αντίθεση με τα μεγαλόσωμα σκυλιά που ζουν άνετα σε κήπους, μεγάλες αυλές ή εξοχικούς χώρους. Όταν κάποιος υιοθετήσει ένα αδέσποτο καλό θα είναι να γνωρίζει πως υπάρχει περίπτωση να έχει «κακοποιηθεί» στο παρελθόν κουβαλώντας πολλά ψυχικά τραύματα και ιδιαιτερότητες. Ο ιδιοκτήτης θα πρέπει να είναι δυο φορές απλόχερος στη στοργή και στην αγάπη που θα του δωσει, βοηθώντας το με πολλή υπομονή να ξεπεράσει τυχόντα προβλήματα συμπεριφοράς έτσι ώστε να επανενταχτεί ομαλά στο νέο αυτό βίο. Τελευταίο προς συζήτηση, αλλά άκρως σημαντικό, αναφέρεται η τοποθέτηση microchip η οποία κρίνεται πλέον αναγκαία έπειτα από την ισχύ αντίστοιχης νομοθεσίας. Η διαδικασία είναι αρκετά εύκολη και συνιστάται στην εμφύτευση του microchip, με μια ειδική σύριγγα, υποδόρια αριστερά του τραχήλου του ζώου. Έπειτα γίνεται η καταγραφή, στον αντίστοιχο κρατικό φορέα, των στοιχείων του ζώου και του ιδιοκτήτη ώστε το ζώο πλέον να χαρακτηριστεί δεσποζόμενο. Βασικό να σημειωθεί πως τα microchip δεν διαθέτουν ενσωματωμένο σύστημα gprs, επομένως το ζώο αν χαθεί ή κλαπεί δεν υπάρχει δυνατότητα στιγμιαίου εντοπισμού. Το ζώο έχει πλέον τη δική του ταυτότητα και ανήκει νομίμως στον ιδιοκτήτη, οπότε σε περίπτωση απώλειας μπορεί να το αναζητήσει μέσω του αριθμού αυτού. Τέλος η υιοθεσία ενός αδέσποτου είναι μια ώριμη και υπεύθυνη πράξη και τα άτομα που προβαίνουν σε μια ανάλογη διαδικασία πρέπει να είναι σωστά ενημερωμένα και συνειδητοποιημένα διότι η επανεγκατάληψή του χαρακτηρίζεται το λιγότερο ως έγκλημα.
showtime.cy
