Ήταν ένα αυγουστιάτικο απόγευμα, και η Βασιλική καθόταν στο μπαλκόνι και αγνάντευε το ηλιοβασίλεμα, με ένα ποτήρι χυμό στο χέρι και ένα ημερολόγιο. Συνήθιζε να κάθετε με τις ώρες στο μπαλκόνι και να γράφει στο ημερολόγιο της, τις σκέψεις και τους προβληματισμούς της. Ήταν ένα κορίτσι γύρω στα 25 της χρόνια, κι όμως είχε στο βλέμμα της σαν κάτι να την στεναχωρα, μια θλίψη που κάλυπτε τα πρασίνα μάτια της.
Καθώς άρχισε να γράφει στο ημερολόγιο της, ακούστηκαν φωνές απο παιδιά, σηκώθηκε απο την καρέκλα και έκανε δυο βήματα πάρα πέρα. Κοίταξε κάτω στον δρόμο, είδε παιδιά να παίζουν και να γελάνε. Καθώς ένας αναστεναγμός που βγήκε απο τα χείλη της, την ταξίδεψε στο παρελθόν. Με τα μάτια θλιμένα, θυμήθηκε τα παιδικά της χρόνια και χάζευε τα παιδιά απο το μπαλκόνι.
Άρχισε να γράφει στο ημερολόγιο: 27 Αυγούστου 2009. «θα ΄θελα να γυρνούσα πίσω τον χρόνο στα παιδικά μου χρόνια..Γιατί να στερηθώ αυτά τα παιδικά χρόνια που τα παιδιά είναι ανέμελα που δεν έχουν ευθύνες και άλλες σκοτούρες μέσα στο μυαλό τους. Γιατί έχασα τα αγαπημένα μου πρόσωπα; γιατί; γιατί;
Εκεί που η σκέψη την ταξίδεψε μακρία απο την πραγματικότητα, ακούει μια φωνή: «θες να παίξεις μαζί μας;» Τότε η Βασιλική κούνησε καταφατικά το κεφάλι της με χαμόγελο. Έτρεξε προς τις σκάλες γρήγορα πρίν βραδιάσει. Τα παιδιά την ρώτησα: «Πως σε λένε;» και αυτή απάντησε «Βασιλική». Βράδιασε.. και ήταν ακόμη στο δρόμο παίζουν ασταμάτητα. Ξαφνικά, ακούγετε μια φώνη «παιδιά, παιδιά γρήγορα στο σπίτι, έχει βραδιάσει». Ήταν η μητέρα των παιδιών και τους φώναζε να επιστρέψουν στο σπίτι.
Η Βασιλική αποχαιρέτησε τα παιδιά και ξεκίνησε για το δρόμο προς το σπίτι. Όταν έφτασε, είδε το ημερολόγιο της που το είχε αφήσει πρίν πάει να παίξε με τα παιδιά, θυμήθηκε πως έπρεπε να συνεχίσει το γράψιμο απο εκεί που είχε μείνει. Το πήρε στα χέρια της, άρχισε να φυλλομετρά για να βρεί την σελίδα που ήθελε, ξαφνικά κάτι έπεσε στο πάτωμα, μέσα απο τις πολλές σελίδες του ημερολογίου. Ήταν ένα χαρτάκι που έγραφε..
«Ξέρω τι πέρασες, δεν είναι και απλό
Στα μάτια σου σύννεφα χάραξες
Κι όμως να ξέρεις στον κόσμο αυτό
Με κύμματα φτιάχνονται οι θάλασσες.»
(στίχοι απο τραγούδι του Γιαννή Κότσιρα «ονειρο ήταν»
Της Μαρίνας Γεωργίου
