Διαφορετικότητα, μια λέξη κλειδί για την σημερινή μας κοινωνία. Κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός από τον συνάνθρωπο του. Μπορεί να είναι μαύρος, κοντός, χοντρός, gay ή να έχει οποιοδήποτε άλλη ατέλεια που δεν θα έχει ο «ιδανικός» γι’ αυτούς άνθρωπος.
To bullying λοιπόν είναι μια επέκταση της σάπιας κοινωνίας μας, όπου ο κάθε άνθρωπος ξεσπάει λανθασμένα στον συνάνθρωπο του γιατί πολύ απλά μπορεί να το κάνει. Η ρίζα του bullying και της κάθε μορφής βίας αρχίσει πάντοτε από την οικογένεια και τελειώνει στο σχολείο και στην κοινωνία. Όταν λοιπόν ο πατέρας ή η μητέρα φέρεται στην αλλοδαπή υπηρέτρια με άσχημο τρόπο μιλώντας για αυτήν στο παιδί πως είναι δούλα ή μαυρού τι μηνύματα δίνει; Όταν στο σπίτι δεν υποδεικνύεται στο παιδί η λανθασμένη του συμπεριφορά απέναντι στον αδελφό του ή στο φίλο του, τότε να μην περιμένει κανείς πως τα πράγματα θα διορθωθούν.
Η περίπτωση του Βαγγέλη Γιακουμάκη δεν είναι η μοναδική περίπτωση bullying και δυστυχώς δεν θα είναι και η τελευταία. Η κοινωνία μας έχει την τάση να καταδικάζει αμέσως αυτά τα περιστατικά και να κατακλύζει τα Κοινωνικά Μέσα Δικτύωσης με διάφορα σχόλια, ενώ τα ΜΜΕ αναλώνονται καθημερινά με εκπομπές όπου διάφοροι ειδικοί ασχολούνται με αυτά τα φαινόμενα. ΟΜΩΣ δυστυχώς σαν κοινωνία ξεχνάμε πολύ εύκολα αυτά τα περιστατικά και ο Βαγγέλης και ο κάθε Βαγγέλης θα ξεχαστούν πολύ γρήγορα, καθώς εμείς έχουμε την τάση να συνεχίζουμε την «μίζερη» ζωή μας χωρίς να πάρουμε το παραμικρό μέτρο για την διορθώσουμε και να την καλυτερέψουμε. ΊΣΩΣ γιατί δεν θέλουμε ή γιατί δεν βιώσαμε προσωπικά στο πετσί μας τέτοιου είδους περιστατικά.
Έφτασε ο κόμπος στο κτένι. Πρέπει επιτέλους η πολιτεία, η οικογένεια και το εκπαιδευτικό μας σύστημα να πάρουν τα μέτρα τους. Οι τρεις αυτοί θεσμοί είναι μια μεγάλη αλυσίδα, γι’ αυτό όλοι μαζί θα πρέπει να βάλουν το λιθαράκι τους έτσι ώστε να παταχθεί το φαινόμενο του bullying.
